Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2013

Fez η μπλε πόλη

Το παρακάτω κείμενο το βρήκαμε στο http://taxidia4fun.blogspot.gr/ και περιγράφει τη πόλη Φεζ στο Μαρόκο.



Οι αριθμοί.... είναι ιεροσυλία, αλλά έχω συνδέσει την επίσκεψη μου στην πόλη Φεζ, μια από τις πέντε αυτοκρατορικές του Μαρόκού, με αριθμούς....
"Μα καλά, πόσοι άνθρωποι ζουν μέσα στα όρια των τειχών της πόλης?, πόσα μαγαζιά, μαγαζάκια βιοτεχνίες και αγορές?, πόσοι δρόμοι και σοκκάκια?". Είναι το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό. Κανείς δεν έχει καταφέρει να μετρήσει με ακρίβεια, κανείς δεν μπόρεσε να απαντήσει παρά μόνο με εικασίες...Ούτε η UNESCO που ανακήρηξε την πόλη μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς.

Λέγεται ότι στην μεσαιωνική πόλη με το σουκ, ζουν περίπου 200.000 άνθρωποι, πάνω από 10.000 επιχειρήσεις, σίγουρα αν προσθέσουμε το μήκος όλων των δρόμων, υπερβαίνει τα 120 χιλιόμετρα.
Ένα είναι σίγουρο. Το να περάσεις την μέρα σου μέσα στον πολύβουο δαίδαλο της Φεζ, αποτελεί εμπειρία ζωής. Εφεθήκαμε σε μια βόλτα χωρίς προορισμό, μυρίσαμε τις ξεχωριστές μυρωδιές, τα μπαχαρικά, τα δέρματα, τα χαλιά, τα μπακίρια, τα χαρακτιριστικά μπλε κεραμικά. Η medina, η κλειστή αγορά, με τα μπαχάρια (αξίζει να αγοράσεις mix μπαχαριών για κρέατα και κοκκινιστά, γλυκιά πάπρικα που δε βρίσκεις στα super market), τα κρεοπωλία με τα κεφάλια ζώων κρεμασμένα, τα υπαίθρια μανάβικα. Και ύστερα τα παιδιά, χιλιάδες παιδιά να τριγυρίζουν και να παίζουν στα στενα. Μια στάση σε μια από τις κρίνες, χαρακτηριστικά διακοσμημένες με μπλε ψηφιδες, η βόλτα στην Ανδαλουσιανή συνοικία με τις βιοτεχνείες χαλιών και επίπλων.
Και ξαφνικά μια μεγάλη ξύλινη πύλη σκαλισμένη με αραβουργήματα, σε βγάζει από τη βουή του δρόμου, σε ένα καταπράσινο κλειστό κήπο με συντριβάνια και φοίνικες, περικλείει μια επαυλη που συνήθως έχει μετατραπεί σε ξενοδοχείο.
Η συνοικία των βυρσοδεψών, παγκόσμια τουριστική ατραξιόν... το απογευμα πέφτει πάνω στην πολή, δροσίζει, οι αρχαίοι επτά μιναρέδες της πόλης καλούν τους πιστούς για την τελευταία προσευχή της ημέρας. Μαγεμένοι και χαμένοι, στον λαβύρινθο, δίνουμε σε ένα πιτσιρικί μερικά ντιράμ, για να μας οδηγήσει σε μιά από τις επιβλητικές αψίδες- εξόδους της πόλης. Τόσο γεμάτοι όσο ποτέ. Οι απλοί άνθρωποι, η χαρά της ζωής, η ξενοιασιά που τόσο λείπει από τον δυτικό πολιτισμό....
Έξω από τα τείχη της πόλης η εβραϊκή συνοικία, με τα χαρακτηριστικής αρχιτεκτονικής σπίτια.
Άλλος ένας γύρος παζαριών με τον ιδιοκτήτη του petit taxi για να μας πάει στο ξενοδοχείο. Πάντα όμως με χαμόγελο και ευγένεια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου